სისტემა აუცილებლად უნდა დაინგრეს

უნდა დაინგრეს ის ძალადობრივი სისტემა, რომელშიც სასამართლო, პროკურატურა და იუსტიციისა და სასჯელაღასრულების სამინისტროები ერთად არიან ჩაბმულები და რომლის მექანიზმიც ძალიან მარტივია: დაკავებულს აპრიორი ენიჭება წინასწარი პატიმრობა, რის შედეგადაც ის გადაყავთ გლდანის ნომერ მე-8 წინასწარი დაკავების საპატიმროში. იქ ამ პატიმარს ეგებება არაადამიანური მოპყრობისა და წამების მთელი მანქანა; შესაბამისად, პატიმართა დიდი რიცხვი თანხმდება საპროცესო გარიგებას და სახელმწიფოს ხაზინაც მორიგი მსხვილი თანხის შემოსვლით ხეირობს და ასფალტებს აგებს, რომლებზეც ჩვენ უსაფრთხოდ დავსეირნობთ. 

უნდა დაინგრეს მთლიანად საპროცესო გარიგებებზე აგებული მართლმსაჯულების სისტემა, რომელიც თავიდან ვითომ შევარდნაძისდროინდელი ჩინოვნიკებისთვის ფულის გამოსაღლეტად შეიქმნა, შემდეგ კი სრულიად აღვირახსნილი სახე მიიღო და მთელ საზოგადოებაზე გავრცელდა, განურჩევლად ფინანსური მდგომარეობისა და ბრალეულობის ხასიათისა. მართლმსაჯულების ეს სისტემა პროკურატურის ტელეფონებსა და საწამებელ ინსტრუმენტებს შორის არის გადებული. 

უნდა დაინგრეს სასჯელაღსრულების სისტემა, რომელმაც კანონიერ ქურდებთან და ზოგადად ქურდულ მენტალიტეტთან ბრძოლა ქურდული ციხისშიდა, პირველ რიგში სექსუალურ დამცირებაზე აგებული მეთოდებითვე მოისურვა და მალევე ამგვარი ავადმყოფური სადამსჯელო თუ გამოსასწორებელი მეთოდი, უკვე წმინდა სადისტური მოთხოვნილებებიდან გამომდინარე, განურჩევლად ყველა სხვა ტიპის პატიმარზეც გაავრცელა, მცირეწლოვანი პატიმრების ჩათვლით. 

ეს ძალიან კონკრეტული და რაციონალურად გათვლილი ძალადობრივი სისტემა უნდა დაინგრეს. “დაინგრეს“, რაღა თქმა უნდა, გულისხმობს ჩანაცვლებას ან გარდაქმნას და არ ჭირდება ამას კონსევატორული და მობურჟუო ისტერიკები, რომ არიქა და წარსულ სიბნელესა და ქაოსში გვაბრუნებენ. ამ სისტემის შეცვლა ელემენტარული პოლიტიკური ნების საკითხია და ამას არანაირი ციხეების ნგრევა და საყოველთაო ამნისტია არ ჭირდება. წამებისა და არაადამიანური მოპყრობის აღკვეთისათვის (ხელშეწყობაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ) ხელისუფლება ნამდვილად არ უნდა დალოდებოდა საზოგადოების მხრიდან რაიმე სახის ბიძგს, რადგან საქმე არც ქალაქის გამწვანებასთან გვაქვს და არც თუნდაც პენსიების მომატებასთან. სკვერია, რომ წამება “გინდოდეს“ ან არ გინდოდეს ციხეებში? საქმე ეხება ათასნაირი საერთაშორისო კონვენციით აღებულ საფუძველმდებარე ეთიკურ და პოლიტიკურ ვალდებულებას, რომ წამება და არაადამიანური მოპყრობა არცერთ შემთხვევაში არ იქნას დაშვებული. ჩვენმა სახელმწიფომ ეს არა თუ არ გააკეთა, არამედ მთელი სისტემა ააგო სწორედ ციხეში წამებასა და არაადამიანურ მოპყრობაზე. 

არჩევნების მერე მთელი საზოგადოება ისევე თუ არ გააქტიურდა, როგორც ბოლო დღეებში სტუდენტობა, და პერმანენტულ რეჟიმში თუ არ ურტყა ფეხებში ახლადმოსულ ხელისუფლებას, გინდ რევანშისტ-ფაშისტი ოცნება მოსულა და გინდ ნაციონალური მოძრაობა, რომელიც თავისი ნებით ამ პრობლემის ძირეულად აღმოსაფხვრელად თითსაც არ გაანძრევს. თუ საზოგაოდებამ არ იაქტიურა და ბოლომდე არ იკისრა მორალური და პოლიტიკური ვალდებულება, რომ ეს ტრაგედია ძირისძირობამდე გამოძიებულ იქნას, რათა ერთხელ მაინც მოვახერხოთ საკუთარი ისტორიისა და შეცდომებისთვის თვალის გასწორება, მაშინ ვინც გინდა ყოფილა - სისხლსა და გატყვაბეულ, ამოშანთულ და დაკაწრულ სხეულებზე დამყნობილი წესრიგისა და “აღმშენებლობის“ შერგება თითოეულის სინდისზე ყოფილიყოს.