Thursday, September 20, 2012

ცოცხის პათოლოგია


სამი ფრაგმენტული მოსაზრება




1.
ახალს აღარაფერს ვიტყვი, თუ მეც, მრავალი მეგობრის მსგავსად, განვაცხადებ, რომ პირველ რიგში ჩვენი, როგორც საზოგადოების წევრების, გულგრილობაა პრობლემის ამოსავალი წერტილი. ისედაც სუსტი ქართული სამოქალაქო საზოგადოების უდიდესი მარცხისა და ნაგვიანევი გამოღვიძების ნიშანია, რომ მაინცდამაინც ვიღაცა არამზადის მიერ წინასაარჩევნოდ არეულობის მოსაწყობად უნდა გავრცელებულიყო წლების მანძილზე დაგროვილი შემზარავი კადრები, რომ ადამიანებს ყურის წაყრუების საშუალება აღარ მისცემოდათ და ხმა აემაღლებინათ ახალაიას, შაშკინის და სააკაშვილის მთავრობის სხვა მსხვილი და წვრილი მოხელეების მიერ ჩამოყალიბებული სისტემის წინააღმდეგ. მიუღებლად და აბსურდულად მიმაჩნია ის მოსაზრება, თითქოს ქურდულ მენტალიტეტთან ბრძოლისა და ქვეყანაში კრიმინალური სიტუაციის მართლაც საკმაოდ თვალშისაცემი გამოსწორების საქმისთვის წამოჭიმული “ძლიერი ხელის“ სისტემამ “მოგვიანებით“ განიცადა შემთხვევითი, მატერიალური გამრუდება. სისტემა, როგორც ჩანს, თავშივე პათოლოგიური იყო და, მიუხედავად მიზნების სისწორისა, ისეთი მეთოდებით დაიწყო ქურდული მენტალიტეტისა და კრიმინოგენული ვითარების “გამოსწორება“, რაც არათუ არცერთ დამნაშავეს მენტალიტეტს არ შეუცვლის, არამედ, პირიქით, ხელსაყრელი, რევანშის საშუალების პირობებში, უარესად შემოუბრუნებს ხელს მთავრობასაც და საზოგადოებასაც, რომელიც “ქურდების“ მოშთობას კი მიესალმა, მაგრამ შემდეგ არც კი უფიქრია ციხეში მათი თუ სხვა ჩვეულებრივი პატიმრების უფლებებზე.   



2.
ერთი მხრივ, მთავრობის წარმომადგენლები თავზე ნაცარ იყრიან, თითქოს არაფერი იცოდნენ წამების სისტემური ხასიათის შესახებ, მეორე მხრივ კი, აღიარებენ, რომ პენიტენციური სისტემის აგებაში ფუნდამენტური შეცდომები იქნა დაშვებული, რაც თავისთავად ირიბად ნიშნავს, რომ პასუხი უნდა მოეთხოვოთ სწორედ იმ ზემდგომ პირებს, ვინც თავისი ხელით ააგო ეს სისტემა. ათიოდე შემსრულებლის დასჯის გარდა, მთავრობის არცერთ “მონანიე“ წარმომადგენელს არ ეტყობა იმის ნება, რომ ამ ადამიანების პასუხისმგებლობის საკითხი დადგეს. საზოგადოების პროტესტი, ოღონდ ისეთი ფორმით, რომ არავის მიეცეს არჩევნების ჩაშლის საბაბი, უნდა გაგრძელდეს მანამ, სანამ “მონანიეთ“ ამის ნება არ დაეტყობათ.



3.
გავრცელებულ ვიდეომასალაზე გამოწვეულ მძაფრ რეაქციებსა და დემონსტრაციებზე პროტესტის  გამოხატვის ფორმებში ვლინდება ერთი ღრმად პათოლოგიური ასპექტი: მთავარი შოკი გამოიწვია არა - ათიოდე ადამიანის მიერ ერთი პატიმრის რიგრიგობით ცემის კადრებმა (ეს თითქოს ბუნებრივი და ჩვეულებრივი სანახავიც კი იყო), არამედ ცოცხმა, რომელიც მწამებლებმა პატიმარს უკანალში გაუკეთეს. განსაკუთრებით ახალგაზრდა თაობაში და კიდევ უფრო განსაკუთრებით ბიჭებში ამ კადრებმა და შემდეგ ცოცხის საპროტესტო სიმბოლოდ ქცევამ გამოავლინა სრულიად პერვერსიული დამოკიდებულება იმასთან მიმართებაში, თუ როგორ შეიძლება ადამიანის სხეულის ესა თუ ის ნაწილი და ორგანო იქცეს ადამიანის ღირსების შელახვის იარაღად. როგორც ტოტალურადაა მთელი ერის სექსუალური დისკურსი აგებული აღების, მიცემის, გადების, გამოდების, შედების და სხვა მსგავს ლექსიკასა და ფიგურებზე, მამაკაცის ანალური სფეროს მამაკაცისავე სასქესო ორგანოთი ან მისი ძლევამოსილების მასიმბოლიზებელი საგნებით (ცოცხით, სიგარეტით, ხელკეტით) ამგვარი იდეოლოგიური “დაკავებისადმი“ ისეთივე პანიკური შიშის გამომხატველია შსს-ს წინ ცოცხების ფრიალი, მწამებლების ცოცხებითვე წამებაზე აპელირება და ახალგაზრდა მამაკაცების მხრიდან აქციაზე მრავალჯერ მოსმენილი უკბილო ხუმრობა “ე, ბიჭო, ცოცხი არ გაგიყარო ეხლა“ და ა.შ.
როგორც ქურდულ მენტალიტეტთან ბრძოლაში არის (სხვა რომ აღარაფერი ვთქვათ) სრულიად “არაეფექტური“ მამაკაცის ანალური სივრცის გამოყენება საკუთარი - პოლიციელის, მეციხოვნის (თუ მინისტრის...) - ძალაუფლებისათვის მატერიალურად ხორცის შესასხმელად, ისევე მიუღებელია, რომ პატიმრებისადმი სოლიდარობის აქციაში მონაწილეთა აზროვნება და მეტყველება ემორჩილებოდეს იმავე სექსუალური შინაარსით გაჟღენთილ იდეოლოგიას, რამაც ვიდეოკადრებში ცოცხისა თუ სიგარეტის (და გადმოცემებში, ხელკეტების) სახით შოკი, პანიკა, ზიზღი ან ბრაზი გამოიწვია. კიდევ ერთხელ დასტურდება, რომ ის, რაც მივიღეთ, არა უბრალოდ ჩვენივე გულგრილობითა და გაუბედავობით დავიმართეთ, არამედ სრული სექსუალური უმწიფრობითაც.
მოგეხსენებათ, ჩამოხრჩობილის ოჯახში თოკზე არ საუბრობენ. ამიტომ, ალბათ არ იქნებოდა ურიგო, სხვა მხრივ აბსოლუტურად სამაგალითო არაპარტიულ სტუდენტურ სამოქალაქო პროტესტში აღარ იფრიალოს იმ საგანმა, რაც დაზარალებულ პატიმრებს სიმბოლურად არათუ ჩვენს სოლიდარობას გადასცემს, არამედ ძალაუნებურად მათ მორალურ და ფიზიკურ შეურაცხყოფას უსვამს ხაზს.  

2 comments:

  1. მიხარია რომ არსებობენ ადამიანები და მითუმეტეს ახალგაზრდები--- ლუკა ნახუცვრიშვილის სახით --- ვისაც სურს და ძალუძს ასეთი ღრმა , ზუსტი__მიუკერძოებელი___წვდომა პრობლემისა....ჰუმანისტური, აპოლიტიკური პოზიციებიდან...ცივი და ნათელი გონით!!! irina

    ReplyDelete
  2. დღეს ზუსტად ამ 'ცოცხის' აქეთ-იქით ქნევაზე ვისაუბრე, მაგრამ მგონი ვერ გამიგეს რისი თქმა მსურდა

    ReplyDelete